donderdag, juni 21, 2012

Aardbei


Aardbeien! De smakelijke vrucht moet ik hier niet meer aanprijzen. Het blad is, logischerwijs minder bekend maar is ook medicinaal en als thee te gebruiken. Zijn gehalte aan looistoffen, net zoals in Chinese thee, maken er een goed drinkbare thee van, eventueel te combineren met framboosblad en braamblad. Wat langer getrokken of geconcentreerd kan deze thee tegen diarree gebruikt worden. Ook Dodonaeus in zijn CruydtBoeck vermeldt vooral de samentrekkende, adstringerende werking van het aardbeiblad. 'Eerdtbesien cruyt ghesoden en ghedroncken/ stelpt den loop des buycx ende der vrouwen overvloedighe natuerlijcke cranckheyt. Tselve water daer Eerdtbesien cruyt in ghesoden es in den mont ghehouden sterckt dat tantvleesch/ het gheneest die quade sweeringhen des monts ende verdrijft allen quade rueck daer uut. Tsap van den bladeren gheneest die roose ende alderhande roodicheyt in daensicht.'

Volgens de Natural Standard 'Strawberry (Fragaria spp.) is predominantly known for its bright red, edible fruit covered in small seeds. The fruit is fragrant, and high in fiber, vitamin C, folate, potassium, and antioxidants. Retrospective, epidemiological studies indicate that strawberry ingestion may reduce the risk of colorectal cancer. Preliminary research also indicates that strawberry may be useful as an anti-inflammatory and may help enhance iron absorption. Further research is needed to confirm these results.
Strawberry represents a valuable contrasting source of potentially healthy compounds and can represent an important component of a balanced diet if not allergic'.

Geschiedenis van de aardbei
In de bronstijd werd de aardbei al door mensen gebruikt, maar pas vanaf de 14e eeuw werden aardbeiplanten vanuit het wild in tuinen aangeplant. In die tijd werden ze vooral gebruikt als sierplant en voor medicinaal gebruik. De vrucht was klein en de planten waren niet erg productief. De aardbei zoals wij die kennen is ongeveer 200 jaar oud. In de 17e en 18e eeuw zijn uit de beide Amerika's de octoploïde soorten Fragaria virginia (Noord-Amerika) en Fragaria chiloensis (Zuid-Amerika) ingevoerd. In 1766 werd de aardbei voor het eerst uitvoerig beschreven door Antoine Nicolas Duchesne en gaf hij aan zijn beschreven soort de Latijnse naam Fragaria ananassa. Deze soort had echter ook veel kenmerken van de ingevoerde soorten. De in Europa inheems voorkomende soorten zijn of diploïd (2n=14) of hexaploïd (2n=42), terwijl de geteelde soort octoploïd (2n=56) is. Daarom wordt aangenomen dat de in Europa geteelde aardbei een hybride is van F. virginia en F. chiloensis en is de goede soortnaam Fragaria × ananassa. Later zijn ook kruisingen gemaakt met de octoploïde soort F. ovalis. In Californië werden vooral aardbeien geteeld met een zeer harde vrucht, vergelijkbaar met een appel. De in Europa geteelde vruchten waren daarentegen zacht. Kruisingen tussen deze twee typen aardbeirassen hebben de tegenwoordige, stevige rassen opgeleverd, die hierdoor goed verhandeld en over grote afstanden getransporteerd kunnen worden.
Van de ongeveer 136 rassen die tot de tweede wereldoorlog in Nederland zijn geteeld zijn er nog 22 verkrijgbaar.
In Nederland en België komen de diploïde Bosaardbei (Fragaria vesca) en de zeldzame hexaploïde Grote bosaardbei (Fragaria moschata) in het wild voor.

Lees ook http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/95832-aardbeien-geschiedenis-en-gezondheidswaarde.html



2 opmerkingen:

Anoniem zei

Heel hartelijk dank voor de informatie. Ik wist niet dat de aardbei al zo lang bekend was. Op de foto staat toch een bosaardbei? Die vind ik zo heerlijk zoet. Helaas heb ik ze nu niet in de tuin, maar ik denk er sterk aan er weer te planten, zeker nu ik weet, dat ook het blad voor thee gebruikt kan worden.
Vriendelijke groet.

KruidWis zei

De foto is wel degelijk de bosaardbei en de hand mijn eigen hand.