woensdag, februari 12, 2014

Wachten op de mimosa

Buiten raast wind en regen weer over het Bretoense land. Binnen bestudeer ik mijn plannen om een zomerse kruidige bergtocht te maken in de warme Zuiderse Alpen. Heet kan het daar zijn in de Queyras bij Chateau Ville vieille. Bijna niet te geloven dat het ook ergens op de wereld droog, heet en zonnig kan zijn.
Hier in Bretagne leiden we nu een soort oerleven. Houtkachel aanmaken, tussen de buien door toch wat zompige kleine werkjes uitvoeren in de tuin. Vooral ook observeren, wat heeft de zondvloed aangericht.
In mijn nieuwe border zie ik vooral grote graspollen goed groeien, die kan ik nu gelukkig gemakkelijk uit de natte grond trekken. Toch oppassen dat de aangeplante wede, grote engelwortel en hartgespan niet mee verwijderd worden. Onder de oude laurierboom hebben we een kleine border gemaakt, voorlopig staan daar wat magische planten, een pioenroos uit de Zuiderse Drômestreek, wolfskers en alruin. allemaal planten die overleven met stevige wortels, maar dat is ook hun zwakke plek in zware, natte grond willen die wortels nog wel eens wegrotten. Dat blijkt nu niet het geval te zijn, de planten beginnen zelfs al wat blad te vormen, hopelijk zijn ze niet te overmoedig.

Ik vraag me ook wel eens af, wat die Zuiderse pioenroos over Bretagne moet denken. Aan de groei te zien lijkt ze zich toch wel op haar gemak te voelen. Net zoals de mimosastruiken vrezen ze waarschijnlijk vooral zware vorst en dat krijgen ze hier in Bretagne weinig of niet. Onze jonge mimosastruik staat al vol met bloemknoppen, het is wachten op droog en warmer weer om vrolijk geel te geuren. Ook wij wachten op geel en geur. En ondertussen genieten we van grijs.

Over mimosa

Onze mimosa vandaag
De Acacia dealbata oftewel Mimosa is een struik die van nature in Australië voorkomt. Deze prachtige struik is in de 19e eeuw naar Europa gebracht en wordt voornamelijk in Zuid-Europese land gekweekt. De Mimosa kan in het wild zo’n 20 meter hoog worden. Het is een snel groeiende boom met een grijze schors en met fraai dubbelgeveerd varenachtige, donzige bladeren. Deze mimosa bloeit al vroeg in het voorjaar en krijgt gele, bolvormige bloemetjes met een sterke zoete, viooltjesgeur.

 De mimosa heeft een lichte, zonnige standplaats nodig. Bij de vorming van zijn bloemen heeft deze plant veel water nodig en dat krijgt hij in Bretagne. Na de bloei kan de struik ver terug gesnoeid worden. Door terug te snoeien ontstaat een bossige groei. Dood of beschadigd hout worden na de winter verwijderd. De Acacia Dealbata kan vorst tot -5°C verdragen, sommige rassen zoals in Bretagne zelfs wat meer.  Belangrijk is om de struik in ieder geval beschut te zetten.

Dat uit de bloemen en twijgen een etherische olie wordt gewonnen, zal niemand verwonderen. Honderd kilo bloemen leveren ongeveer 1 kilo essence. Het is een geelgroene stroperige olie die vroeger in de volksgeneeskunde gebruikt werd voor de versterking van lever en gal en voor de zuivering van het bloed.
Deze olie met adstringerende en antiseptische eigenschappen wordt in de aromatherapie o.a. gebruikt voor de verzorging van een vette (over)gevoelige huid en bij depressies, angst, verdriet, vermoeidheid, stress en spanningen.
Bij verdriet en winterdepressie: 3 druppels mimosa, 1 druppel Geranium en 2 druppels mandarijn mengen met een beetje melk, room of een lepeltje honing. Toevoegen aan een warm bad en drink er wat theen van sintjanskruid en citroenmelisse bij.
Verdampen: 5 druppels Mimosa in de aromalamp om te ontspannen en om aangenaam te dromen.


Geen opmerkingen: